Waarom de Alfa Romeo 4C een veelbelovende sportauto is

Eind dit jaar staat de Alfa Romeo 4C in de showroom. Het merk zelf heeft hoge verwachtingen van de ‘sportauto met supercar prestaties’. Het doet nu een boekje open over de techniek die aan de basis van dit vertrouwen ligt. 

“We zijn sneller dan andere, vergelijkbare auto’s”, zegt Louis-Carl Vignon, de Europese Sales-topman bij Alfa Romeo wanneer de Britse media de 4C vergelijken met de Lotus Evora en Porsche Cayman. De 4C mag dan een bescheiden vermogen hebben (237 pk), dankzij het lichte gewicht van 895 kg ligt de verhouding op 3,85 kg/pk. Dat is voldoende voor een 0-100 km/u-sprintje in 4,5 seconden en een top van 250 km/u.

De koolstofvezel cabine, die een kwart van het autovolume in beslag neemt, maakt in gewicht slechts 10 procent uit van het totaalgewicht van de sportwagen. In de 4C is veel aluminium toegepast – onder meer in de ophanging en de remschijven – maar ook composiet voor bijvoorbeeld de bumpers. Slechts 23 procent van de componenten is uitgevoerd in staal, met name waar de veiligheid dat vereist. 

De viercilinder is perfect omdat het de performance geeft van een V6 maar veel lichter is

Bovendien heeft Alfa de auto zo simpel mogelijk gehouden. Neem de airconditioning, dat is een handmatig te bedienen exemplaar zodat er geen extra electronica voor nodig is. De stuurinrichting ontbeert bekrachtiging, wat tegelijkertijd een goede ‘communicatie’ mogelijk maakt tussen de automobilist en de 4C. Verder wordt de sportwagen geleverd met weinig luxe features.

Onder de motorkap

Als motor heeft het Italiaanse merk een lichtgewicht versie genomen van de 1,75 liter turbo uit de Giulietta QV en die getuned. Vignon tegen het tijdschrift Autocar: “De viercilinder is perfect omdat het de performance geeft van een V6 maar veel lichter is.” De CO2-emissie ligt daardoor op circa 150 g/km, het verbruik zal iets meer bedragen dan 7 l/100 km. De TCT-transmissie met dubbele koppeling is niet door een handbak te vervangen.

Vooraan bestaat de ophanging van de 4C uit een stalen ‘wishbone’, die direct verbonden is aan de cabine. Aan de achterzijde wordt een enigszins afwijkend systeem gehanteerd, wat wel bekend is uit de iconische Lancia Delta Integrale. Deze eenvoudige balkconstructie kan het gewicht van de 4C extra laag laten hangen. 

Productie in Modena

Alfa Romeo laat het carbon chassis ‘prepreg’ aanvoeren, om het zelf verder te kunnen vormen en delen ervan te verwerken tot composiet. In de fabriek te Modena, waar eerder Maserati’s geassembleerd werden, wordt de 4C bij negen opeenvolgende werkstations in elkaar gezet. Van de 864 componenten zit het meeste werk in het aanbrengen van de motor en versnellingsbak. Een digitale arm controleert de auto op 350 punten, daarna rijdt een testcoureur nog 40 km in de auto.

In totaal zitten er circa 20 tot 25 uren werk in het in elkaar zetten van een 4C. Op z’n Italiaans wordt dat over circa 3 weken verspreid. Voorlopig rollen er ongeveer duizend stuks per jaar van de band, dat zal in de toekomst oplopen tot zo’n 3.500. Het spuiten gebeurt bij de specialist die ook de Maserati-modellen een kleurtje geeft.